Дабранач

Заплюшчваеш вочы, і мігам
Ўабываеш аб рэчах і з'явах...
Дабранач, шаноўная панечка Віка...
Дабранач, салодкіх мараў.

Сумотнае дрэва галінай махае,
Апошнія кроплі дажджу скінуў уніз.
Увесь гэты мір засынать пачынае,
І вецер праз лісцце шапоча ўсім: "спі".

Духмяны пах волкасці, дрэваў і краю,
Што вечна завецца для сэрца родным,
Дзе кожнае месца "дабранач" жадае,
Дзе месца не хопіць нешчырай любові.

Вы шануеце мову радзімую, кроўную.
Нарэшцэ: беларуская— лепш к пажаданням:
Дабранач, шаноўная пані Вікторыя...
Дабранач, салодкіх мараў.